Als basisbeelden voor deze reeks van 3 werken zijn hier ‘Mother & Child’ en Maternité /‘Nude et baby‘ van Pablo Picasso herwerkt.

‘Implosie van het menselijk gestel – een lichamelijke ontleding‘.

Zijn beelden worden uit elkaar getrokken om te zien wat ‘eronder, binnenin’ zit, een soort van vernietiging, maar ook een vernieuwing. Dit is een narratieve benadering voor een beeld, wat de mens van begin tot einde vertelt, een verhaal. Het stoffelijk lichaam ontleed. Imploderende beelden, om te weten waar we vandaan komen? Uit elkaar gereten beelden, geïmplodeerd, we kunnen hier denken aan de waanzinnige beelden uit Hiroshima, waar mensen door de druk van de atoombom als het ware implodeerden.
De stukken welke in de schilderijen tevoorschijn komen als het beeld implodeert zijn: een apenkop /vissenkop /hondensnuit /vogelbek /… dit zijn stukken van beelden en elementen die onze voorouders zouden kunnen zijn.
Idriz toont een kwetsbaarheid en openheid, gaat enkel voor echtheid, hij werkt meer in de zin van een muzikant, je moet het voelen. Zijn techniek bestaat uit verhakkelde zwarte lijnvoeringen in combinatie met vlakke structuren, sterk analytisch gebracht, alsof je door een microscoop kijkt.